De dag van vertrek
Door: Kim de Laat
Blijf op de hoogte en volg Kim
20 Januari 2013 | Spanje, Maspalomas
Zondag om 09.00 moest ik bij mama en papa thuis zijn, zodat we op tijd aan konden rijden. Natuurlijk ging Dirk ook mee naar het vliegveld. Oma kwam op Kelly passen, die helaas nog sliep. Papa heeft altijd de gewoonte om alles op zijn gemakje te doen, zoals de meeste al weten, natuurlijk was dit vandaag ook weer het geval.
Om half 10 reden we aan richting vliegveld Weeze waar we rond half 11 aankwamen.
Op dit moment kon ik nog niet inchecken en gingen we met zn 4tjes nog even wat drinken.
Na een tijdje was het zover ik ging inchecken.
Nadat ik ingecheckt was, was het tijd om door de douane heen te gaan. Echter betekende dit ook dat ik vanaf hier alleen verder moest en afscheid moest nemen van Mama, Papa en Dirk.
Papa was zoals gewoonlijk heel nuchter en dat afscheid verliep niet heel moeizaam, bij mama werd het moeilijker en bij Dirk was het even echt heel erg moeilijk. Dirk hield zich sterk, maar diep in mijn hart weet ik ook heel goed dat hij het heel erg moeilijk vond.
Daar ging ik dan door de douane en door de poortjes heen. Ja hoor, hij piepte, fouilleren. Oke, ik mocht doorlopen.
Nadat ik dacht eindelijk door te kunnen lopen wilden ze mijn laptop nog onderzoeken op drugssporen. Ja hoor had ik weer.
Mama dacht dat ik weg was gelopen omdat ik het moeilijk had, natuulijk had ik het moeilijk, maar ik moest mee. Toen ik terug kwam waren ze verdwenen. Pff.... wat baalde ik, wat had ik nog even graag willen zwaaien voor ik door moest lopen.
Bij de gate aangekomen nog even gewacht totdat ik het vliegtuig in moest.
Gelukkig zat ik in het vliegtuig naast het raam en had ik soms iets te kijken, maar meestal waren het gewoon allemaal wolken. In het vliegtuig heb ik natuurlijk zoals gewoonlijk veel geslapen en was de tijd redelijk snel voorbij. Toen we uit het vliegtuig kwamen liep ik naar de band om mijn koffer op te halen. Het heeft 25 minuten geduurd voor de band begon met draaien, gelukkig zat mijn koffer bij een van de eerste.
Daarna snel naar buiten op zoek naar de transfer, die ik snel gevonden had. 20 minuutjes rijden en ik was bij mijn hotel aangekomen.
Toen ik binnen kwam hoorde ik overal alleen maar mensen duits praten, het is dus een echt duits hotel.
Bij de receptie wist de man niet dat ik kwam, kopie van mijn paspoort en 106c werd mijn bungalow, althans dacht ik. Toen ik bij deze bungalow aan kwam, woonde daar al een jongen, die hier ook werkt. Oke terug naar de receptie, dan bungalow 106d, ik opende deze bungalow en er lagen allemaal spullen in. Ook deze was dus bezet. Opnieuw terug naar de receptie, kamer 102. Dit is een gewone bungalow voor de gasten en misschien moet ik hier nog uit, dit weet ik nu helaas nog niet, dus mijn koffer nog maar niet uitgepakt.
Even wezen eten, maar alleen is ook maar zo alleen, dus ik was zo terug op mijn kamer.
Hier heb ik een spelletje gedaan op mijn laptop en wilde eigenlijk niets liever dan gaan slapen, want ik voelde me zo alleen. Toch nog maar even wezen douche.
Toen het 9 uur was vond ik het nog een beetje te vroeg om te gaan slapen, dus ben ik even een stukje gaan typen voor in mijn blog, dit stuk is alleen iets langer geworden als verwacht.
Nu ga ik nog even een spelletje doen op mijn laptop en dan ga ik toch maar slapen, want morgen moet ik rond half 8-8 uur bij de receptie zijn.
Tot mijn volgende blog stukje
Om half 10 reden we aan richting vliegveld Weeze waar we rond half 11 aankwamen.
Op dit moment kon ik nog niet inchecken en gingen we met zn 4tjes nog even wat drinken.
Na een tijdje was het zover ik ging inchecken.
Nadat ik ingecheckt was, was het tijd om door de douane heen te gaan. Echter betekende dit ook dat ik vanaf hier alleen verder moest en afscheid moest nemen van Mama, Papa en Dirk.
Papa was zoals gewoonlijk heel nuchter en dat afscheid verliep niet heel moeizaam, bij mama werd het moeilijker en bij Dirk was het even echt heel erg moeilijk. Dirk hield zich sterk, maar diep in mijn hart weet ik ook heel goed dat hij het heel erg moeilijk vond.
Daar ging ik dan door de douane en door de poortjes heen. Ja hoor, hij piepte, fouilleren. Oke, ik mocht doorlopen.
Nadat ik dacht eindelijk door te kunnen lopen wilden ze mijn laptop nog onderzoeken op drugssporen. Ja hoor had ik weer.
Mama dacht dat ik weg was gelopen omdat ik het moeilijk had, natuulijk had ik het moeilijk, maar ik moest mee. Toen ik terug kwam waren ze verdwenen. Pff.... wat baalde ik, wat had ik nog even graag willen zwaaien voor ik door moest lopen.
Bij de gate aangekomen nog even gewacht totdat ik het vliegtuig in moest.
Gelukkig zat ik in het vliegtuig naast het raam en had ik soms iets te kijken, maar meestal waren het gewoon allemaal wolken. In het vliegtuig heb ik natuurlijk zoals gewoonlijk veel geslapen en was de tijd redelijk snel voorbij. Toen we uit het vliegtuig kwamen liep ik naar de band om mijn koffer op te halen. Het heeft 25 minuten geduurd voor de band begon met draaien, gelukkig zat mijn koffer bij een van de eerste.
Daarna snel naar buiten op zoek naar de transfer, die ik snel gevonden had. 20 minuutjes rijden en ik was bij mijn hotel aangekomen.
Toen ik binnen kwam hoorde ik overal alleen maar mensen duits praten, het is dus een echt duits hotel.
Bij de receptie wist de man niet dat ik kwam, kopie van mijn paspoort en 106c werd mijn bungalow, althans dacht ik. Toen ik bij deze bungalow aan kwam, woonde daar al een jongen, die hier ook werkt. Oke terug naar de receptie, dan bungalow 106d, ik opende deze bungalow en er lagen allemaal spullen in. Ook deze was dus bezet. Opnieuw terug naar de receptie, kamer 102. Dit is een gewone bungalow voor de gasten en misschien moet ik hier nog uit, dit weet ik nu helaas nog niet, dus mijn koffer nog maar niet uitgepakt.
Even wezen eten, maar alleen is ook maar zo alleen, dus ik was zo terug op mijn kamer.
Hier heb ik een spelletje gedaan op mijn laptop en wilde eigenlijk niets liever dan gaan slapen, want ik voelde me zo alleen. Toch nog maar even wezen douche.
Toen het 9 uur was vond ik het nog een beetje te vroeg om te gaan slapen, dus ben ik even een stukje gaan typen voor in mijn blog, dit stuk is alleen iets langer geworden als verwacht.
Nu ga ik nog even een spelletje doen op mijn laptop en dan ga ik toch maar slapen, want morgen moet ik rond half 8-8 uur bij de receptie zijn.
Tot mijn volgende blog stukje
-
21 Januari 2013 - 18:10
Mama:
Blij dat je internet hebt nu. Ik had je gisteren al even gebeld en nu hebben we net ge-appt sinds je internet hebt. Nu je 1e blog vanuaf een zonnig eiland. Wij hebben vandaag weer sneeuw moeten ruimen en jij zit in je shirtje buiten.
Denk dat we het allemaal even moelijk vonden dat je wegging, maar ieder van ons dat op zijn eigen manier doet/laat zien. We zagen jou je schoenen en jas enz weer aan doen en toen was je plots verdwenen. Wij zeiden al: Nou, we hadden graag nog even voor de laatste keer gezwaaid, maar ze zal het wel te moeilijk vinden dus maar snel dorogelopen zijn. Wisten wij veel dat je de laptop moest laten controleren ;-( Je smsje kwam toen we net in de auto zaten.
Fijn dat de reis goed verlopen is. Je was net op tijd weg, daarna zijn er vele vluchten geannuleerd ivm de sneeuwval.
Snap dat je je alleen voelde, zeker na zo'n reisdag, maar dat wordt wel beter als je eenmaal mensen hebt leren kennen en je draai gevonden hebt. Je 1e werkdag zit er inmiddels op.
Enne...bloggen gaat niet slecht. Tegen de tijd dat je naar huis komt ben je er een kei in ;-P
xxx, mama -
21 Januari 2013 - 19:29
Tante Hanny:
Je verslag is heel goed gelukt en ik kan begrijpen dat je je best wel eenzaam voelde. Vandaag heb je waarschijnlijk al wel contact gehad met de andere werknemers en misschien is er wel iemand bij waarmee je goed op kunt schieten. Heel veel succes.
tante Hanny xxxx -
21 Januari 2013 - 20:16
Oma:
Hoi meisje.
Wat een toestand met je laptop,ja had jij weer.
Gelukkig is de vlucht goed gegaan en ben je op de plek waar je moet zijn,behalve je kamer dan.
Hopelijk heb je nu de goede kamer en kan je je koffer uitpakken.
Ook zal je vandaag heel wat mensen ontmoet hebben en voel je je niet meer zo alleen,maar wennen zal wel even duren.Maar zo' n babbelkous als jij zal gauw contact maken.
Wel fijn om zo met je mee te leven via dit blog.
Ik hoop dat je je gauw prettig voelt.
Tot de volgende keer meisje.
Liefs en een dikke knuffel van oma xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
